Özlemim Şiiri - Atilla Adsay

Özlemim sana dağ gibi büyük
Baharda açılan gül gibi taze
Kokusu saçıldı yaylalara ovalara
Özlemin gitmiyor bende kaldı aha şuramda

Kalbimin derinliklerinde sakladım seni
Bir çılgın bir deli gibi sevdalandım
Gözlerin var ya o gözlerin
Bakıyor bensiz uzaklara bakar ta oralara

Belki uzaklara da bir hayâlım sana
Yaşa beni kendinde
Bir tutku yap
Unutma unutmamalısın hatta ebediyen

Yaşananların ötesinde idi aşk
Bizi bize bağlayan
Sen adını koyamadın
Hep düşündün ta sabahlara kadar

Bir ırgat gibi çalıştım sevgimi inşa ettim
Varıp derdimi içimi dökmeye bir dost bulamadım
Bende adını koyamadım
Geceler boyu düşündüm şafaklar sökülene kadar

Ne baharın estiği rüzgâr dinledi bu yürek
Nede yağan yağmurlar yıkamadı sevgini
Neler geldi bu gaip başıma
Nede kimseler yerini dolduracak ta mahşere kadar

Bir garip özlem işte adını ne koyarsan koy fark etmez
Bundan sonra yitirdik her şeyi
Doluya koysan almaz boşa koysan dolmaz
Döşünceler almış bu garip başımı ta ölene kadar