Özlemim 1 Şiiri - Abdulkadir Elma

Özlemim...
Hatırlar mısın?
Bir yaz gecesiydi
Sahilde kumsala uzanıp,
Yıldızları seyre daldığımız geceyi?
Senin sessiz sedasız benden uzaklaşacağını;
Dalgalar kulağıma usulca fısıldadı.
İşte o gece!
Tıpkı bizim gibi.
Biri parlak, diğeri ise o parlaklığın yanında
sönük duran, yanyana iki yıldızı seçmiştim.
Parlak olan yıldız sen, diğer yıldız da bendim.

Özlemim...
Aylardan  sonra yine bir yaz gecesiydi,
Bu kez, tek başıma kumsala uzanıp;
Sensiz yıldızlarımızı seyre daldım.
Ve yıldızıma dedim ki!
Bak! Bu defa yalnızım.
Ama, sen sakın özlemimi yalnız bırakma.
Dünyanın en güzel, en parlak yıldızı olan
Özlemime iyi bak!
Deli yüreğimde bitmek tükenmek bilmeyen;
Hasretimi, özlemimi, sevdamı ona anlat...
Anlat ki! Yalnız olmadığını, onu yüreğinin en güzel yerinde; sevgi ve saygı ile taşıyan bir yürek olduğunu bilsin.
De ki!
Başını dizine yasladığın da;
Gözlerinde gördüğü ışıltıyı,
Ruhunu ısıtan yürek yakan bakışını,
Dudaklarından..
İnci taneleri gibi dökülen sözcüklerinle
Huzuru bulduğunu!
Dünyanın derdini ve kederini unuttuğunu,
Karanlık dünyasını nasıl aydınlattığını anlat...

Zordur, içten içe uzaktan sevmek.
Acıtır, yakar, kavurur kül eder.
Gönül mevsimini güz'e çevirerek,
Kurutur yaprakları; dağlara, taşlara savurur.
Dibine ışık vermeyen mum gibi,
Issız köşelerde eritip yok eder.

Ey! Yıldızım...
Biliyorsun ki;
Veda edemeden ayrıldık...
Bari, sen ayrı kalma.
Tut ellerinden sımsıkı sarıl.
Uzandığımız kumsalın üzerinde,
Göz göze bakıp, ışıldayın sonsuza dek.
Her ne kadar biz ayrı kalsak da;
Ruhum sahilde, yüreğim ve aklım;
Özlemimde kaldı.
Özlemim ve yüreğim her zaman sizlere emanet.
Hoşçakalın...