Özlemenin Küflendiği Yerde Süreyya

Göğümde fütursuz kozalak gülüşlerin varken,
Ateşin yürümesi için rüzgara ne hacet.
Yandıkça can havliyle kaçışır yürek bağımda
Kaçıştıkça sarar samanyolunun tüm boşluğunu
Göz alıcı bir yangın büyütür
Sana susuzluğum.
isyanın fişeği tetikten fırlamak için
Bir Ahh bekler
Beni gözünden düşürdüğün yerde.

Suskunluğun çilesi dudaklarımızı mühürleyeli kaç asır oldu bilinmez.
Ne açılır kapılar
Ne kapanır.
Gökte yedi yıldız titrer,
Her biri ayrı ayrı yerde siler gözlerini.
Görünmesin diye verilen çaba
Vaktini bekleyen ölümü utandırır.
Ne sevgili acır hallerine,
Ne de zaman Tanrısı, boşluğun sancılandığı yerde.

Asılı durdukları yerden düşmek isteyen tüm kandilleri,
Mühürlü ve arsız dudaklar tutar.
Bir inilti kaçıverse yetecek,
Yer şey tuzla buz olmaya zaten gebe.
Yeniden doğmak için, hepsi ölmeyi beklemekte
Özlemenin küflendiği yerde.

Susmuşsam, kelimelerimin korkaklığı
Lügatımda hüküm sürdüğünden.
Ama hayallerim onlar kadar ürkek değil
Ellerim saçlarını,
Doya doya sever
Gökte gözlerinin değdiyi yerde.

Kapanınca gök
Ayrılık habercisi tellallar çekilince köşesine Ay uyanınca
Süreyya gökte derin bir nefes alıp ayaklanınca
Seni bulur, ellerini bulur ellerim.
Tüm temizliğine rağmen
Sana dokunmadan havaya kalkar,
Lilyum kokusu sarar yavaştan ortalığı.
Tüm yıldızlar iç çeker
Birer birer düşerek ayrılırlar
Suların bile boğulduğu yerden.

Gitmekler düşer payıma
Ayaklarımı sürüye sürüye gelirim
Yola çıktığın yere.
Bastığın yerlere basar,
Yüreğini döktüğün yere bırakırım
gözyaşlarımı
Sonra oturup kalırım
Zamanın çürüdüğü yerde.

Acımasızlığın boğazımı düğümler
Tüm inanmaklar ve umutlar
Laciverdin en koyusunda kaybolur.
Taşsız
Topraksız sefil
Ve
Duasız kalırım
Karabasanların çöktüğü yerde.

Kağıt kesiği yaralarım açık.
Ufuksuz
Ve
Üstü açık kalmış göğümün
Tüm desenleri alacalı.
Kuytularda avlanmış
Ülkemin Karacaları,
Her birinin başında kırmızı kurdele
Uğursuz ciyaklamalar tepelerinde dönmekte
Meğer
Süreyya savrulmuş bilmem kaç bin ışık yılı öteye