Özlemek zor yitip gidenleri.

eski resimlere bakıyorum bazen ,
ne güzel de çıkmış evimizin gül bahçesi önü
bunca göç eder miydi? bir gençliğin sürgünü
küçücük bir derenin kenarında
iplikten misinası,toplu iğneden oltasıyla
incitmeden balıkları
zaman geçiren bir çocuk vardı....
fındık bahçeleri arasında
dökülmüş yapraklarda
uzaktakilerin hasretini toplardı..
özlemek zor iş yitip gidenleri
keşkelerin faydasızlığı
kadar içine batıyor
yaşananların bir daha yaşanamayışı....