Geceleri penceremden içeri giren ay ışığı gibi.
Hüzünleniyor insan göremeyince seni.
Ve özlemek seni, güneşin doğuşunu görememek gibi.
Bazı bazı susuyor, konuşmuyorsun ya hani.
En güzel kelimeleri esirgiyorsun ya benden.
Tarifi imkansız bir acı kaplıyor kalbimi.
Üzüntü ve kedere teslim oluyorum sanki.
Lakin yaşadığını bilmekse sanırım tek teselli...
Kayıt Tarihi : 19.11.2018 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!