Özlemek Seni Şiiri - Ertuğrul Adem Karışan

Özlemek Seni

İpini koparmış bir rüzgâr da kokun,
Pervasızca döner durur;
Kınında bekler en keskin sözlerim,
Uykusunda ölür yalnızlık
Düşlerimde,
Düşlerimde özlemek seni…

Kaç bebek terhis olur kundağından,
Büyür elleri, büyür gözleri,
Kaç gönül kocar yollarda
Ağarır saçları, bükülür belleri,
Tamamına erer hasretlerim
Sabırla,
Sabırla özlemek seni…
Pası silinir, demirden gecelerin
Gözlerimde biriktirdiklerimle,
Örtülür üstü bütün mevsimlerin,
Teker teker karanlığa gömülür
Ve içimde ki her bir nehir,
Bir başka denize dökülür.

Hayâsızca susayan sinesi kaderin,
Sarıp sarmalar kötü düşleri
Emzirir, doyurur…
Değirmenden beter olur zaman
En güzel hatıraları, çarkında
Öğütür durur…

Yokluğun, yangın yeri,
Çakal otağı, ölüm mahzeni
Yolların sarp, geçilmez kaya
Ürkekliğim üstüme biçilmiş kaftan
Çıkarmak isterim üstümden,
Çıkaramam…

Dedim ya! Kızıl gölgem
Ellerim susamış ellerine
Kana kana içtiğim,
Dedim ya! Karda açanım
Dedim ya! Sol yanım,
Dedim ya!
Özlemişim…