Ayrılışımla bitiyor şimdi hikâyelerim.
Ayrılışlarınızda bitmeyen sevgiler gibi.
Avutulacak belki yüreğin
Ve artık avutanın olacak,
Avutulanın arsız kaygısı.
Sevgiler girecek rüyalarına.
Ve kâbusların olmayacak.
Sevgi.
Benden bu hayata bırakılan.
Bir hikâyeden daha öte anlatılan...
Yaşanılası bu dünyaya nasıl geldik bilemiyoruz.
Bilemedik,
Bir çiçeğin tohumlarının nasıl bırakıldığını
Bilmiyoruz kimin hünerli bilincinde var olduğumuzu.
Ellerini uzat ve al, tut gözlerinle kalbimi.
Kanamaktan ufalmış
Tut ve sar yaralarını.
Uzak tutuyorum
Kötülükten kararmış cümlelerimi.
Dokunmasın diye,
İpeksi düşlerine.
Renkleri dağılmasın
Bir mısra sonra bile.
Hep aynı tazelikte
Yeniden ve yeniden…
Açsın,
Baharlar taşısın
Kır çiçekleri güzelliğine.
Tanımasam da hayallerini,
Kanamaktan kurtaramasam da geçmişi.
Özleyebildiğim ol.
Değer Ulaş TuranKayıt Tarihi : 17.5.2001 00:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Değer Ulaş Turan](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/05/17/ozlemek-meselesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!