Yokuş yukarı çıkmaktan gün yüzü görmedim kısacık
hayatımda.
Ne menekşeler vardı ne güller rengârenk.
Bilmezdim var olmanın kifayetsizliğini, kimsesizliğin
elemini.
Bir yer var uzaklarda, engebeli bir yol üzerinde.
Mecnun edasıyla kat ediyorum o yolu,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta