Özlemek diye bir yer var 16.57. 29.1 ...

Özlemek diye biryer var

Özlemek diye bir yer var,
Eti yok, kemiği yok,
Cesedi var ama mezarı yok.
Bir türlü kapanmayan bir yara gibi,
Her an içini dağlayan o sessizlikle yaşarsın.

Orada ne bir sabah doğar,
Ne de gece biter.
Gözlerin ufka dalıp giderken,
İçinde büyüyen o boşluk,
Seni sarmalayan bir gölgeye dönüşür.

Ne anlatabilirsin kimseye,
Ne de saklayabilirsin,
İçinde yankılanan her hatıra,
Birbirine eklenen yaralar gibi,
Seni sessizce tüketir.

Bu özlem, bir deniz gibi derin,
Bir orman gibi karanlık,
Ve her an seni içine çeken bir fırtına gibi.
Ne mezar taşına ismini kazıyabilirsin,
Ne de toprağa gömebilirsin bu acıyı.

Özlemek diye bir yer var,
Sonsuz bir bekleyişin adresi.
Orada her adım seni kendinden koparır,
Ve sen, yokluğunda bile var olan bu sızıyla,
Ömrünü o iz bırakmayan yara ile sürdürürsün.

Özlemek diye bir yer var,
Ne zaman ölü, ne de diri,
Kalbinde taşır, ruhunda gezdirirsin.
Mezarın olmaz, çünkü unutulmaz,
Çünkü her gün, yeniden dirilir o sızı.