Özlemek Şiiri - Hasan Yavuz

Bir parça özlem
Gelincik tarlasının kırmızısında
Yanarken yüreklerden taşan
Yakarken taş kesilen damarlarda
Canımı acıtan...
Her tekrarlanışta,
Batan binlerce cam kırıkları
Kabukları kopan yaralar gibi kanayan
İnceden inceye tekrarlanan
Bir iç sızısı..
Doğarken emanet aldığımız hediye
Boğazımızda düğümlenen bir acı
Sanki gülden emanet dikenleri
Kırmızıya ad olmuş gibi
Yutkundukça batar
Uzaklarda unutulmuş bir türküdür
Söylendikçe hoş bir esinti gelir
Gözyaşlarında çoğalır kıvılcımlar
Külünden doğan anka gibi
Ölmeyen karanlıklara gebedir
Her gün sancılı başlar hayat
Hatırlandıkça sevgili uzaklardan
Sabır, ipliğe dizilen bir inci ise
Özlemek boynumda kalın bir ilmek
Nefes almak yeter diyorlar
Nasıl olur sensiz yaşayabilmek.