Özlemek Şiiri - Murat Ayçiçek

gecenin karanlığı hüznüme tuz basıyo.
yokLuğun her gün daha fazLa derinLeşen, dibi gözükmeyen
gitgide yukselip,yogunlaşıp,taşan dipsiz bir kuyu gibi.
görüLmeyen yüze,duyuLmayan sese bu kadar hasret kalınırmı?
hissedilen kalp ne kadar uzak olabilirki?
görülmeyen göz,bakılmayan yüz bu kadar can yakabilirmi?
UZUNLUĞU BİLİNMEYEN KİRPİKLER KALBE OK GİBİ SAPLANA BiLİRMİ?
dokunuLmayan saçLar gözünün önünde dalgalanabilirmi?
tutuLmayan eL asit gibi eritirmi?
duyuLmayan kokuya bu kadar hasret kaLınırmı?
sarıLmadığın beden bu kadar can yakarmı?
bir insan birinin burnunda bu kadar tütermi?
bu kadar özLenirmi? ÖZLENİYORMUŞ...