Özlemek Şiiri - Cüneyt Gültakın

-bir-

ellerimden başladı ayrılık
ayrılır ayrılmaz tutuşundan

anımsadım uyuyamadığımı
ilk uykusunu tanıştığımızın

kimse bilemez nasıl sevdiğini
nasıl sevdiğini görür ancak

-iki-

dalıp gittiğinde seviyor olmalıyım
dinlerken birini... düşünürken...
ya da konuştuğunda...
bir tartışmayı bütün kaslarınla
götürüyorken seviyor olmalıyım seni
umudu umutsuzluğa bulaştırmadığından

beni bırakmıyor sensiz olmaya
senin üstüne bildiklerim