Özlemek, bir kuş cıvıltısı kadar ferahlatıcı...
Bir deniz suyu kadar rahatlatıcı olması gerek.
Suyun toprak çatlaklarına sarılmasıdır, ve toprağın doymamasıdır. Kendine çekmesidir özlemek...
Güle yel, göğe ben değendir.
Berraklaşan göz ışığında yeri geldiğinde akandır özlemek.
Bazen anılara sıkışıp kalan, bazen de genzini yakıp çıkandır.
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta