Özlemek… Özlemek öyle zor ki be anne…
Sevgiliye hasret kaldığın dakikalar bile; vuslatın çağrışımları gibi sanki ötelerden duyuluyor.
Derin bir ah çekip, yatıverince o soğuk yatağa; sımsıkı sarılıveriyor insan, kokusunun sindiği yastığa ve yorgana…
Mıh gibi işliyor ürkek benliğine gecenin ayazı…
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
