Özlemek Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Özlemek, var ya özlemek;

Gözlerin yanarak, yaşlarla süzüldüğü yanaklarda bir umut gamzesi bırakarak, düşlerde yaşatarak ve ağlayarak hüznünü dindirdiği aşklar, sevgililer, anneler, babalar, çocuklar; bilin ki özleniyorsunuz.
Uzaklarda bir yerlere takılıyorsa gözler,akan hayat duruyorsa, kaybetmenin üzüntüsü damarlarda akıyorsa, hasrete yenilmişsin demektir.
Esintilerle gelen leylak kokularına serapları katıyorsan, rüyalarda görmek için yatıyorsan, acaba şimdilerle batıyorsan, bil ki özleme yenilmişsin demektir. İçin yanıp tutuşuyorsa, gülümsemelerden uzak, sızlayan bir yürekle yatıyorsan, içkiyi yaşamaya katıyorsan, gözlerin doldurup,külleri karıştırıp yanan ateşleri karıştırıyorsan, bil ki sevdaya yenildin demektir.
Kuş kanadından medet beklerken, ömür sona doğru teklerken, acılara karışık hüzün eklerken, sen hala yüreğinin sesini dinlerken, acıtan özlemi koynuna almak ve sabahı etmek güzelse, koş sarıl ve okşa umutlarını, kim yüreğinideki sevdasını korumuş ki yalnızlığın zehrinde, sen koruyacaksın, şu fırtınalı denizlerden çıkıp okyanuslara gitmeyi göze alıyorsan, yağmur çiseliyorsa ıslandın demektir.
Yaşadığın sürece içinde olduğunu unutmadan ve bir an olsun aklından çıkarmadan değer verdiğin o sevgi, tek bir yürekte yaşıyorsa, bil ki dostum sen bittin demektir.
Zaman gelirde kutuplardaki buzlar erirse bir güneşte senin için doğacaktır ve açtıracaktır çiçekleri özlemlerin adına. Şiirhan

30 Haziran 2006 Cuma
Yalova-Termal