ÖZlEMEK... Şiiri - Sadiye Ayhan

Her gün defalarca dua etmek
Rüyalarıma gelsin hasret gidereyim diye beklemek
İsmi anıldığında burnunun direği sızlamak
Yüreğinize yüzlerce tırnağın aynı anda saplanmasıdır
Özlemek....

Bazen hayalini karşınızda görmek
Karşınıza alıp doya doya seyretmek
Mezar taşını öpmek,okşamak
Bazen mezar taşı bile hisseder yüreğinizdeki
Özlemi...

İçinizde alev alev yanan ateşi
Mezar taşını okşadıkça onu okşadığını düşünmek
Onun için Dua ederken sizi izlediğini bilmek
Toprağına dokunmak hissetmektir
Özlemek...

Onu anlatırken gözlerinizin dolması
Boğazınızda kocaman zehirden bir düğüm olması
Her yutkunduğunuzda zehrin içinize akması
Ne kadar zaman geçerse geçsin
Hala kırkı çıkmamış bir acıdır
Aynı tazelikte içinizi yakan
Resimlerine,gözlerine,gözlerinin içine
Bakarken kaybolmaktır
Özlemek...

İnsanların bazen boş ve anlamsız bakmaları
Seni çok iyi anlıyorum derler
Anlayamazlar...
Onların sevdikleri yanlarında
Senin yaşadıklarını anlamaları imkansız
Gerçekten Özlemeyi bilemezler..

Bazen deli muameselesi bile görürsünüz
Garip garip bakarlar yüzünüze
Ama umurunuzda bile olmaz
Başkalarının ne düşündükleri
Kimse bilemez ki
Onu düşünmeden geçirilen her anın
Büyük acı verdiği...

Sadece yüreğin hissettiği doğrudur
Geri kalan ne varsa boş ve anlamsız
Yalnız kalmayı çok seversiniz
Yalnızken hep onunla berabersinizdir
Dolu dolu yaşarsınız yüreğinizdeki
Özlemini çektiğiniz o muhteşem güzelliği...