Özlemek Şiiri - Yusuf Sinan Berber

Bir Akşamın ışığın da, mavisini boğuyor deniz
Ve Karanlıklar tükürüyor yalnız banklara...
Aynı dudağın tiryakileriydik
Aynı ciğerin veremleri
İklim iklim olsa şimdi
Hala duruyor mudur sabahlarımı ıslatan balkon
O sabahlar ki en köklüsü,
Avucun da bir tutam dökülmüş saçla uyanmanın
yaban bir incirin betonu delişinden bile daha köklüsü...
Küfreder gibi duruyorsun gözlerimin ortasın da
Gözlerin kadar büyük küfreder Gibi...
Duydum, duydum ve uyandım susmalar dan
Özlemek, Tanrıların çocuklarına duyduğuydu sadece
Ki onlar da kavuştular çoktan
Özleyen ve özlenen varsa
kavuşmak ölmeye çıkar
Bu yol bir ölmeyedir
Bu yol bir yaşamadan geçiş...