Özlemedim Seni Şiiri - Hasan Akkuş 2

Özlemedim seni. Merakta etmiyorum zaten. Haberim yok hiçbir eyleminden. Yorgunum sadece, ziyadesiyle yorgunum. Yaşamak adı altında ezildi bütün umutlarım, üstüne birde yaşama umudu istediler şu aciz yüreğimden. Ritimlerim, bakışlarım anlamsız, çırpınmalarım faydasız, yersiz, zamansız.
Kalbim defnedilmeyi unutulmuş bir ceset misali... Çürümeye yüz tutmuş tüm hislerim, böcekler kemiriyor boğuluyor boşlukta sözlerim. Yabancıyım, yabancılaştım, yabanlaştım... Tanımadığım binlerce belki milyonlarca sima arasında seni aramaktan yabanlaştım. Sormaktan, sorulmandan, hatırlamaktan, hatırlatılmandan... Gıcırdayan dişlerimin çaresizliği arasında sıkışıp kaldı ismin. Zikretmekte zorluk, unutmakta amatörleştiğim olduğum o ismin. (Sen, beni benden alıp herkese parça, parça bölen sen...)
Olmayışının ardından kaçıncı yolculuğum, kaçıncı unuturum, diye heveslendiğim, kaçıncı mağlup oluşum bilmiyorum.
Ellerini de bilmiyorum şimdi, kim bilir hangi namussuzun kirli ve çıkar kokan elleri arasında, kim bilir?
Kirpiklerinin sırasını ezbere bildiğim, bakışlarının eziyetinden tir tir titrediğim gözlerin, hani nerde, nerde ulan hayata tutunmamı sağlayan yalan, ihanet, şerefsizlik kokan sözlerin?
Sensizliğin kaçıncı mevsimi biliyormusun? Yokluğunda kaçıncı yağmurdan kaçışım, kaçıncı hıçkıra hıçkıra gülüşüm?
Gidişinin, beni sevmeyişinin üstünden epey şiir geçti. Beton yığınına dönen kalbim, son sürat derinleri deşen kimsesizliğim ve ben...
Merhaba sevdiğim, merhaba sevgilim. İşte ben geldim, tanıdın mı beni masum katilim?