Özlem Zamanı Şiiri - Ömer Arıkan

Sana olan hasretimi söyle nasıl gidereyim?
Aylar dedik yıllar oldu, kavuşmamız ne zamanda?
Ne söyleyim, ne edeyim, neyi nasıl eyleyeyim?
Günler doldu, yıllar doldu, buluşmamız ne zamanda?
Umudumu örtüverdim, gelecek var diyerekten.
Ağlar iken selam saldım sana içten gülerekten.
Ahı ömrüm bitti desem, seni öylece beklerken.
Bir defacık doyasıya danışmamız ne zamanda?
Hastalığın üzdü beni, hayalden hayale daldım.
Bir köşede yapayalnız kendimle başbaşa kaldım.
Dün seninle, bu gün sensiz, nereden nereye geldim.
Öpüp koklaşmadan öte, buluşmamız ne zamanda?
Giderek hep çoğalıyor artar oldu yalnızlığım.
Çekilmiyor gülüm benim, çileden çok sensizliğim.
Tanıyamazsınki beni tanıdığın hiç değilim.
Zaman değiştirdi bizi, tanışmamız ne zamanda?
Sabır dedim ve ekledim, ucu ucuna uladım.
Sinirlerim lif lif oldu, kendi kendime doladım.
Kahreyledim ben kendime, gelecek güne ağladım.
Bir yerlerde hep beraber gülüşmemiz ne zamanda.
Bu çetrefil yolun sonu görünmüyor ufukta bak.
Sen benden ayrı ve yalnız, bense senden çokça uzak.
Derdimizi biliyoruz, anlatma, sus, yeter, bırak.
Hastalığın sonu ölüm, değişmemiz ne zamanda?
Ya beni sen salacaksın, ya seni ben yollarım bil.
Bu bizim alın yazımız, değiştirmek elde değil.
Hak teala emretmişse, bük boynunu, O’na eğil.
Sıratta mı, Arasat’ta çakışmamız ne zamanda?