Görebilseydim geleceği
Yine seçer miydim bu yolda yürümeyi
Yazılmasına izin verir miydim aynı hikayenin
Ya da bırakır mıydım kendimi kollarına yaşam denen çelişkinin
Sezebilseydim doğruları
Sorgusuz sualsiz sevdim ben seni
Ne gelecekle ilgili kaygılar
Ne de geçmişle ilgili hesplaşmalar...
Korkusuzca, belkide meydan okuyarak hayata
Sınırların dışında, boyutların ötesinde
İmkansızlıkların tam ortasında yetiştirdim
Her düşüş bir çıkışsa
eğer bu yol bir sonsa
Tek bir kelime bile eklenemez
Bu sonsuz anlamsızlığa
Sözcükler boş ve yalın
Alıp gidesim var başımı,
Bu yaşanmamış hayat kırıntılarından!
Üstüne ismimin etiketlenmiş olduğu
Ancak tek bir zerremin dahi değmediği bu ömürden
Nasıl kurtulasım var
ANLATAMAM...
Bir gün çalan telefonlar susup
Hazin bir sessizliğe bırakırsa yerini
Sakın unutulduğunu sanma bir tanem
Seni arayacak yüzüm kalmadığındandır
Artık gözlerine değmezse gözlerim
Karışığım, karmakarışık
Söyleyeceğim sözler anlamsız
Benliğim her şeyden daha aciz
Hislerim tamamen donuk
Özlediğim belki geçmiş,
Kapılar kapanır, el ayak çekilir
Ve kalırsın başbaşa yalnızlığınla
Bilirsin nereye gidersen git ne yaparsan yap
Hep yanıbaşındadır
Nefes alıp verişini hissedersin ensende
Soğuk dokunuşlarını ise teninde
Herkesten çok tutmak istedim ellerini
Ama herkesten çok....
Herkesten daha çok yaşamalıydım seni
Sana ait olan her bir zerreni....
Şimdi herşeyden daha çok istesem de dönmek geri
Biliyorum, hiçbirşey eskisi gibi değil ki
Bitmez bu kırgınlıklar
Sen bu kadar uzakken bana
Ve ben daha da uzakken kendi varlığıma
Sebepsiz ve amaçsız savrulur gözyaşlarım yanaklarıma
Hiç dinmedi ki içime akan ruhumun gözyaşları yanaklarım kurusa da...
Kaç zaman oldu elime kalem almayalı
Köreldim belki de!
Köreldi ruhum, köreldi çocuksuluğum
Ve kim bilir kaç zaman oldu huzuru tatmayalı
Karardı hayat!
Karanlık yollar, karanlık anlar...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!