Özlem Yaşamak Şiiri - Mehmet Yücel

gün doğarken geldiler
teslim ol dediler önce
ellerinde otomotik silahlar gözleri dönmüş
inanamadım gözlerime mahşeri bir kalabalık dışarda
her yan insan kaynıyor
sardılar dört bir yanımı
zaman direnme zamanıydı
direniş ölümdü
direnmemek daha çok ölümdü

gözü çıksın yoldaşın ihbar etmiş
duymuşlar viranede olduğumu
baykuşlar ağlaştı önce
ateş diye bir ses duydum
vurulmak istiyordum
vurulmak kutuluştu

yok olarak kurtuluşu bilmezsin sen bebeyim
gün gelir öğrenirsin
uzun yıllar ve yollar seni bekliyor
ama ben olmayacağım
bakacaksın başının çaresine
oysa kurtuluşun vurulmakta olmadığı bir dünya istedim hep
özlemim yaşamaktı