hani bir şarkı düşer diline
peşinden nakarata tutunan sevgili
can bulur gözünde
yaşamak istersin
yeniden
koşmak isteyen adımları zaptetmek
beline kadar gömüldüğün karlar içinde
bir zamanlar çimenlerde gezindiğin gelir aklına
çiçek tarlasında çocuk gülüşleri
kir dediğimiz elimizin çamuru
ve gök gürlemesiydi en büyük korku
söylesene
özlüyor musun ben gibi
ölürcesine yaşamak isterken
kim durdurdu bu kalbi..
Kayıt Tarihi : 30.8.2018 15:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsa Kaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/30/ozlem-ve-sen-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!