Özlem ve özlem1 Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Herkes herkese benzemez, benzese de kaşı gözü
Ama farklıdır kesinlikle özü, bu yüzden herkesin bir özlemi vardır
Kimisinin dilinde, kimisinin gönlünde, kimisinin yüreğinde saklı
Kimi şiirlerinde anlatır, kimi duvara yazdığı yazılarla, kimi ağaçlara kazıdığı harflerle, rakamlarla
Kimisi türkülerinde dile getirir, kimisi hayallerinde yaşatır özlemini
Kimisi de konuşmak istemez, aklına geldikçe, anımsadıkça hüzünlenir
Kimisi kendi gözyaşlarında boğar özlemini
Bazılarının her şeye herkese karşı bir özlemi vardır
Vatanına, köyüne, annesine, babasına, sevdiklerine
Eşine, dostuna, karısına, kızına, oğluna
Benimde bir özlemim var, gözlerimde gizlediğim, yüreğimde yaslandığım
Ruhumda kapalı kapılar ardında sakladığım
Adını anamadığım gözlerine bakamadığım ellerini tutamadığım
Gözlerimle resmini çektiğim, hayallerimde hoyratça dolaştırdığım
Özlemleyken geçer gider zaman sanki ışık hızıyla yarışırcasına
Ve dilimde birikir cümleler bir uçurumun kenarından düşmekten korkarcasına
Sanki boğazımı tıkarcasına karışırlar birbirine harfler ve kelimeler
Her bir kelime bir birine bağırıp çağırırcasına
Bir birine düşman olmuşçasına kavgalaşıp küfürleşirler
Diyemem demek istediklerimi söyleyemem söylemek istediklerimi
Hepsini tek bir nefeste yutkunurcasına
Zorlanarak gömerim kelimeleri, harfleri, cümleleri karanlık kuytu köşelere
Bir cani bir seri katil gibi toplu mezarlara
Ve ruhum ararken sahipsiz mezarlardan ihtiyaç duyduğum kelimeleri
Vermez hiç birisi öldürdüğüm cesetleri
Yeni maktuller de bulunmaz olur o an ibreti âlemde
Ve her özlem aynı tesiri bırakmaz kimsede
Herkesin özlemi farklıdır tesiri de farklı olur bünyede
O halde yaşamaya devam etmek lazım özlemle
Ya da beraber ölmeyi bilmelisin içindeki özlemle