Özlem, Umut ve Feryat Şiiri - Aa Filius

Ay ışığı yüzüne şimdi nasıl vurmuştur
Yüzün bir ateş gibi parlıyordur gecede
Yıldızlar bile şimdi kadeh tokuşturmuştur
Senden bahsediyordur her sözde her hecede

Basıp gittiğin her taş kendini saklıyordur
Silinir diye korkar bıraktığın ince iz
Çiçekler bile şimdi, seni sayıklıyordur
Ayırsınlar topraktan kollarındır yerimiz

Güneş pek kibirliydi 'ben olmasam karanlık'
Nasıl gıpta ederdi uyumasaydı eğer
Nefes aldığın şehir güneştende aydınlık
Gül yüzünü görenler sonsuz teşekkür eder

Şimdi benden uzaksın parçalıyor içimi
Baktığım her zerreyi suretin dolduruyor
Destanlar yazsam sana titretir mi içini
Bıraktığın ellerimi kadehler dolduruyor

Geri dönmeli diyor feryadımı görenler
Karşılığı olmalı içimdeki çığlığın
Savrulan saçlarının gölgesinde bir yer ver
Dalgalanması gibi göklerde al bayrağın