Kaç şair açtı yüreğini kağıtlara,
Kaç dize hapsoldu, karanlık gecelerde,
Ama unuttukları bir şey vardı;
Çünkü seni sevmek,
Bir rüzgârın yaprakları savurması gibi,
Her seferinde yeniden başlamak,
Ve her seferinde kaybolmak gibi.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta