Kaç şair açtı yüreğini kağıtlara,
Kaç dize hapsoldu, karanlık gecelerde,
Ama unuttukları bir şey vardı;
Çünkü seni sevmek,
Bir rüzgârın yaprakları savurması gibi,
Her seferinde yeniden başlamak,
Ve her seferinde kaybolmak gibi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta