Özlem Tütüsü Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Kaç şair açtı yüreğini kağıtlara,
Kaç dize hapsoldu, karanlık gecelerde,
Ama unuttukları bir şey vardı;
Çünkü seni sevmek,
Bir rüzgârın yaprakları savurması gibi,
Her seferinde yeniden başlamak,
Ve her seferinde kaybolmak gibi.

Kaç yıldız kaydı, dileklerimle birlikte,
Kaç rüzgâr, özlemlerimi taşıdı uzaklara,
Ama unuttukları bir şey vardı;
Çünkü seni düşlemek,
Bir gecenin derin karanlığında kaybolmak gibi,
Her hışırtıda adını fısıldamak,
Ve her sessizlikte içimdeki yangın gibi.

Kaç kez yazdım, ellerim titreyerek,
Kaç kez silip tekrar başladım kelimelerle,
Ama unuttukları bir şey vardı;
Çünkü seni sevmek,
Bir acının en derin yerinde kanamak gibi,
Her hatıra bir bıçak yarası,
Ve her kayboluşta seni yeniden özlemek gibi.

Kayıplarımı sayıyorum her geçen gün,
Sözlerin yankısı hâlâ içimde çınlıyor,
Bir hatıra gibi, silinmez iz bırakarak,
Sonsuz bir özlemde kaybolup gidiyorum,
Ve her an, her an seni yeniden yaşıyorum.