Özlem Temel Şiirleri - Şair Özlem Temel

Kendini unuttuğun küçücük bir zaman dilimi,
Camda kendi yansımanla karşılaşman
Ve yalnızlığın....

Ben gerçekmişim düşüncesi
Ve yalnız kendi gerçekliğin.

Yaşam;
Sanki çok uzaklarda bir yerlerde
Bizim ulaşamayacağımız
Yada yaşayamayacağımız
Kadar uzakta.
Hayalini kurduğumuz,

Kim bilir?
Belki geç kalmışlığımızdandır, sonbahar oluşu.......

Bitmeyen temmuzlarımın
Senede sadece bir defa içtiğim, beyaz şarapların

İnsan yalnızken daha çok üşür.
Fakat düşünmez;
Etrafındaki diğer insanların da
En az kendi kadar
Yalnız olduğunu
Üşüdüğünü..............

Titrek bir mum ışığı gibi yüreğimiz,
Korkak ve kararsız.
Esinti ne yönden gelirse, oraya savrulan.
Rüzgara ayak uydurmuşuz bir kere
Dönüşü yok,
Çaresiz...........