Özlem Şarhoşuyum

Özlem Şarhoşuyum

gül kokardı tenin
hani bahar ertesi sabahları olurya,
hayatımı sarardı bir esrar gibi
sonra rengarenk olurdu her yan
ve özlediğim olurdun
renginle, kokunla
…
soramadım rengin nedir diye
bekledim bir gülüşünü,
göremedim yar, düşünü
hasret kaldım,sadece sana
kokun ve rengin
en güzel hayal olurdu bana
…
Denizi anımsardım yanında
Rengin mavi ben ak kanatlı
Arsız martı ve yaralı
…
Sonra sonra kaçtın karalara
Kara bir şehrin anasına
Ki ben uçarım derdim ardınca
Geldim senin Ankara’na
Asık yüzlü duvarlar olsa da
Rengin vardı
Beni büyüleyen kokun
Aramadım denizi ve de maviyi
Yaşadım,uçtum
Ta ki kanatlarım yaralandı da
Düştüm toprağa
O zaman senden
Yaralarıma merhem kokundan
Beni uçuran renginden…
Uzak kaldım ya

Meğerse her kanat çırpmam
Takılırmış yüzsüz sokakların taş binalarına
Bitap düşermişim kara şehrinde
Uçamaz, sana varamaz
Konamazmışım yanına
O zaman yaralarımla anımsarım
Hiç unutmadığım kokunu
İşte hep senin gül kokardı tenin
hani bahar ertesi sabahları olur ya,
hayatımı sarardı bir esrar gibi
sonra rengarenk olurdu her yan
ve özlediğim olurdun
renginle, kokunla
sarhoş,
arsız aşık gibi uçardım