Özlem Özlemlerim Kan, Yağmurlarım Yan

Düne dizdim yarınlardan sarkan yalnızlıklarımı,
Sabahına kandım şafağına daldım hüzünlerimin
Çiğ tanesinde kavruldum, incecik hayaller kurdum
Tüle savrulan toz zerreciğinde pakladım mutluluğumu.

Umutlarımı rüyalarımı hayreyledim, ve aldandım
Çatlamış toprağa bir damla su idim, yok oldum.
Ceylanın deresinde bulandırdım kimsesizliklerimi
Sendin ben oldum özlemlerim kan, yağmurlarım yan

Gurbetin ahlaksızlık eylediği bir masumiyet benimkisi
Bir anda çılgın sensizliklerden çıkaran dalga
Gelgitlerinde ufalayıp alıp götüren dalga
Yüreğimdeki son sevgiyi yitirten kıvırtan derin kavga

O’nun denizinde bir damla su, çölünde; bir kum tanesi savruk
Sımsıcak donukluklarda sıcacık kar tanesi dudaklarımda adın
Başkalıkların ve renkli yapraklarınla yediveren hayallerde sen
Sevgim kırılma noktasında, suda kırılan çay kaşığı değil,
Bardağında çayın sevdam...