avuçlarıma,
boşluğunu bıraktın,
ne kadar yer kapladığını bilemediğim
ağırlığını hissettiğim,
çırpındıkça parmaklarımdan kayıp,
gidemeyen,
sustuğun yerde kalır bakışın,
yapışır kurumuş bir çiçek gibi yüzüme
gülüşünü kucaklar,
dalında olgunlaşır sözcükler,
toplayamam
parmaklarımı kaybettim,
-"yakın' lar uzak..." derken, uzaklar yakın kaldı,
daha uzun mesafelerin haritasında
parmaklarınla çiziyorsun gökyüzüne,
parmaklarını çiziyorsun...,
"düşü gerçek yap! " sesine dokundum,
gerçek düş-müş…
ne zaman tren sesi duysa,
"...gideceğim..." diyor,
masanın altında saklı bavulları tutuyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!