Özlem Otobüsü Şiiri - Metin Yaltı

O gün
Özleme kalktı bütün otobüsler...
İstanbul Büyük Oto Garından
İçimde,
Şimdiye dek yaşamadığım
Eziklik vardı..
Gidiyordu...
Yosun yeşili gözlerinde
Hüzünler vardı.
...
Son anons yapıldı işte
Gülümsemeye zorlanıyordu gözleri
-Allahaısmarladık derken onun sesi
Benim yorgun dizlerim titriyordu.
Yüreğim sızlıyordu
Gitme kal diyecekken
El sallıyordum.
Son kez bakıştığımızda gördüm
Gözlerinde iki inci duruyordu.

Şiirlerimi okumuş beni öyle sevmiş.
Tanımak için kalkıp İzmir'den gelmiş.
Gençti, güzeldi.
Portakal çiçekleri gibi kokuyordu
Yüreğimde geçmiş baharlar canlandı
İçimde tanımsız bir coşkuyla
Şairliğim ilk okurunu karşılıyordu.

Sarayburnu'nda denize
Piyerloti'den Haliç'e
Şiirler okudum istedi diye…
Köprüde balık ekmek istemişti benden...

Eski bir şiirimde
Beşiktaş'tan Sarıyer'e yürümüşüm diye
-El ele yürüyelim dedi gel birlikte...
O yirmi beşindeymiş daha...
Elli yaşlarındaki benimle...

Ad koymaya çekindiğim
İkilemler yaşamakta yüreğim
Kaçınırken tanıdık gözlerden
O sürüklüyor kendi denizlerine...
Yorulmuştum Bebek’te
Bitti nefesim Hisar'da

Soluklanalım diye
Yetmişli yılların sonlarında
Takıldığımız kahveye götürdüm.
Anılar canlandı usumda
Ne güzel sohbetlerimiz vardı Özdemir Asaf'la
Anlattım bazılarını ona atlaya atlaya...
Gün döndürürken yüzünü akşama
O soru geliverdi aklıma.
Öyle ya nerde kalacaktı
Bu aziz misafir şimdi?
—Ben döneceğim, dedi anlamış gibi
Seni görmeye gelmiştim yalnızca.
Bak otobüs biletim de yanımda.
...
Gün her zamankinden çabuk bitti.
O gün İstanbul’dan
Bütün otobüsler özleme kalktı
13.12.05