Çaresiz, hızlı bir tükeniş benimkisi;
Gün gün bir parçam kopar geçmişinden.
Sesinin ilk kıpırtısı gelir, yakar kulaklarımı;
Dokunamam gözyaşına, kirpiğinden inerken.
Yüreğine düşen o duyguyu bilir misin?
Kırık dökük gülümseyişi hafızana kazınır;
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta