Özlem Koy'u Şiiri - Adem Öztürk

Cehennemdi elleri,
gözleri parça ateş.
Yakmıyor vuslat beni,
onun yaktığı kadar.

Hayatım sapla saman,
savrulur yalnızlığım.
İçerim tenha mekan,
kanatır yokluğunda.

Geleceğim sahipsiz,
geçmiş yalnızca geçmiş.
Yüreğim tek kimsesiz,
gecelere sığmayan.

Özlem dolar hayalim,
kavuşmak mümkün değil.
Mühürlendi gözlerim,
esareti bin parça.

Yoruldum beklemekten,
ölüm değil telaşım.
Zor mudur sensizlikten,
dipsiz derin karanlık.