Özlem Kasırgası Şiiri - Mine Türk Ay

ÖZLEM KASIRGASI

Sen hiç sevdin mi ölesiye, deli divane?
Gerçekler önünde set gibi sıralıyken,
Çaresiz, umutsuz durumda bile…
Hiç gözyaşlarınla kutsadın mı sevgini?
Arındırdın mı tüm yalan ve riyalardan?
İçindeki zehri gözlerinden, akıttın mı dışarı?
Sen hiç kaleme kâğıda dost gibi sarıldın mı?
Yalnızlığını paylaşabilmek için gecelerde.
Haykırmak istedin mi dağlara onun adını?
Aynalarla konuştun mu’’Aynam’’diyerek?
Yüreğinde hiç özlem kasırgası esti mi? ...
Çöllerde susuz kalmış gibi, kavruldun mu?
Sen hiç bu kadar ümitsizce, acı çekerken,
Hayata yine de dört elle sarıldın mı?
Sırf O’nu bir an olsun görmek, hissetmek,
Tek gök kubbe altında uyumak, uyanmak,
Her gece başını kaldırdığında gökyüzüne,
Aynı yıldızlara, aynı Ay’a bakabilmek için…
Sen hiç ölmeyi arzu ettin mi bir an evvel?
Sevdiğine kavuşabilmek için ahirette…
Hiç yemin ettin mi, söz verdin mi kendine?
O’na kavuşamasan bile, O’nu hep seveceğine.
Peki sen! Hiç sevildin mi cesurca, doludizgin?
Bir başkası tarafından, benim seni sevdiğim kadar…

1985
Mine Türk Ay