Özlem karalaması Şiiri - Elcan Bayram

Özlem karalaması

Eskişehirden geri döndüm.
Leyla yolcu etti beni.
Ankaradayım şimdi,
mutsuzum.
mut arıyor gözlerim.

Hiç sevmem bu gidişleri,
bilirsin.
Seninkini de hiç sevemedim,
bilesin.
Çünki her gidişte
vardır elbet yüzüstü bırakılan birleri,
beni yüzüstü bıraktın.
Muhtacım.
Şimdi özlediğim gözlerine,
keşke daha dolu baksaymışım.

Ellerim fena esiyor bu aralar.
Sigara tutarken bile,
kayıyor parmaklarımın arasından.
Hep birşerler kayar olmuş
zaten,
parkmalarımın arasından.
Saçların,
sıkıca tuttuğum ellerin
ve
çekmeğe doyamadığım acın..
Perişanım.
Şimdi özlediğim gözlerine
keşke daha çok baksaymışım.

Leylaya anlatınca seni,
kızıyor sana.
Haksızlık mı etmişsin ne?
Bir tek ben kızamadın işte.
o sıra da
bir tek ben yoktum.
Hep gelmeni istiyorum ama,
şimdi kalkıp gelsen,
seni şiirlerimdeki kadar
severmiyim bilmiyorum.

Yokluğun öyle bir sarmış ki bedenimi,
en baba yağmurlarda,
ıslanmadım.
Gözyaşlarımın acısında boğuldum. - hey!
pek de özlü lafmış,
pek de romantikmişim.

İçimde bir sonsuzluk var,
Tanrının ol dediği günden seviyor gibiyim.
Belki de sadece pişmanım.
O özlediğim gözlerine,
keşke daha sıcak baksaymışım.

Elcan Bayram
(Ekim 19, 2013)