Özlem Irmağı Şiiri - Yusuf Akyüz

Yine özlem ırmağım isyanda
Kıyılarına yaklaşmak bile yetiyor
Kapıp alıyor kucağına
Ve kanımı kaynatan şeyler fısıldıyor kulağıma…

Seninle birlikte eskitmek ayaklarımı
Mutluluk yollarında,
Yağmuru sevişirken izlemek
Toprakla, yaprakla, kâinatla,
Seninle birlikte tatmak mutluluğu ve hüznü
Hercai yağmur damlalarında…
Birlikte dinlemek rûzigârın kan kaynatan melodisini
İçli bir sevda türküsü tutturduğunda.
Onurlu dağların dikaşlılığına tanık olmak
Bir erdem tablosunda,
Bir bülbülü seyre dalmak sessizce
Gonca güle dadandığında,
Ve öyle özümsemek ki seni
Bir duvar bile girse aramıza
Hasretine düşmek o an
Sen geldin sanmak her kapı çaldığında…

Seninle aynı gecenin kollarında binmek
Uyku salıncağına
Aynı rüya ikliminde el ele olmak,
Ve seninle doğup hayata her gün
Birlikte soluk almak…
Aynı şafağın gizemli kucağında
Birlikte şükür sunularıyla yönelmek yaradana,
Seninle aynı yatakta uyanmak
Güneş göz kapaklarımızı tıklattığında…

Birlikte açmak her günün sayfasını
Seninle birlikte kapamak sonra,
Ve birlikte örmek ilmik ilmik
Hayat dantelasını…

Birlikte mendil sallamak güneşe
Grubla kucaklaştığında,
Coşkusuna birlikte şahit olmak
Ufku araladığında,
Ve gece çaldığında tüm gizemiyle kapımızı
Birlikte tanık olmak
Ay ve bulutun iki sevgili gibi oynaşına…
Âh nazlı yâr!
İzlerine yüz sürseydi dudaklarım
Dudaklarıyın dokunduğu bir su bardağında,
Bir âb-I hayat olurdu inanki
O buseden arta kalan boynu bükük su bana…

Seninle aynı damarda kan,
Aynı hücrede can,
Aynı vücutta ten,
Yâni sen olmaktır dileğim, sen.
Anlasana! …