Özlem dolu duygularımın doruğundaki,
Zehir zemberek ayrılıkların acısı dolduruyor içimi.
Lüks ışıklarıyla güneşimin gölgelendiği,
Ezikliğimin sonsuza gömülüşünün umudu,
Mutsuzluğun dipsiz kuyusunda, sevgisizliğin yerini sen almaktasın…
Özgürlüğün, sevginin ve sevecenliğin coşkusu,
Zincirlerinden kurtulup kör karanlığın,
Dağarcığımdaki ilk sevgi yumağında sen varsın.
0, güneş gibi içimize doğduğun günler,
Giderek tüm zehir kadehlerini nasıl da umut iksirine dönüştürüvermişti.
Apaçık ve aydınlık yarınların muştusu ÖZLEM’im
Ne olur rüzgâr olsan da gel, yangın olsan da…
Kayıt Tarihi : 9.12.2008 21:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!