Sen hep içimde meltemler estiriyorsun
Yıldızların yürüyüşe çıktığı saatlerde,
Ne dağlar yerinde dururdu baktığım
Ne ağaçlar yürüyüp gitti uzayın derinliklerine,
Mahkûmdu dünya bu yolculuğa
Ve kader denilen şeydi çizilen boşluğa,
Sen bu kaderin bir yerinde duruyordun
Bazen bir yakamoza çarpıp gülüyordun
Bazen de bir labirente sıkışıp kalıyordun.
Uzattığım ellerimde soldu çiçekler
Sarı bir gülün hüzünlü bakışlarında.
Ve yalnızlığımda sana uzanan düşlerimde
İçimde duvarlar örüyorsun,
Bu yaşam çarkının içinde
Kâh kaybolup,kâh çıkıyorsun,
Ey sevgili; sen bu aşkı
Gönlünce yaşayamıyorsun
Ve sen hep içimde bir özlem gibi
Eksik kalıyorsun...
Ahmet TIĞLI 13.7.2006 (Sevgi Merdivenleri)
Ahmet TığlıKayıt Tarihi : 21.7.2006 15:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Tığlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/21/ozlem-hep-eksik-kalandi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!