Özlem - Hayatımın Şiiri #2

Bir özlem var düşümde saklanan
Kayıplardan beslenen, göz kapaklarımda
Bir buruk cümle tezahür eder,
Yangının boğduğu, şehir sokaklarında...

Buz keser gökyüzü, sözümün ardından
Ben benden geçerim, gözün ardından
Sen, sen olur musun ses çıkaramıyorsan,
Kasteden canına sen hiç yokmuşçasına...

Ya da ben, ben olmamışımdır
Beni hatırlayan yoksa.
Göçen göçtü aranızdan,
Ölürüm artık siz unuttuğunuzda...

Bir yalnızlık uydurulur
Melodisi yağmurdur kardır
Özlenen yar değil unutulan bahardır,
Yağansa kar değil sözlerle intihardır...