Özlem Hayallere Haykırış Şiiri - Fırat Gül

Çam ağacı gölgesi gibiyim,
Uzun ve dimdik.
Gece karanlığı gibiyim,
Kimsesiz,sessiz ve yapayalnız.

Yağan yağmurun altındayım,
Seninle sensiz gibiyim.
Yolunu kaybetmiş,
Ala ceylan gibiyim.

Ölüme bu kadar yaklaşmışçasına,
Yaşamayı sevmek istiyorum.
Koşabilseydim keşke güneşin doğuşuna,
Elimde bir parça ekmekle besliyebilseydim kuşları.
İnsanları sevseydim,sevilebilseydim,
Ve yalnız bir kez uzun uzun bakabilseydim mutluluğa;
Bir babanın sevgi dolu bakışını,
Bir annenin evladı için ağladığını görebilseydim.
Koşabilseydim haylaz bir çocuk gibi;
Ciğerim parçalanırcasına,ayaklarım koparcasına.
Evladı yetim bırakan kurşun geldiği vakit,
Vücudumu siper etseydim;
Ayaklarım boşalırcasına,kanım donarcasına.
Bir kelebek misali;
Bir günlüğüne de olsa uçabilseydim semalarda,
Yalnız,özgür ve tek başıma.
Mutluluğun hüküm sürdüğü hayallere kapılabilseydim;
Kurdun kuzuyla oynadığını,
İnsanın insanı sevdiğini görebilseydim.
Ve o zaman aklım hayallerle birleşseydi,
Yalnızca bir dakikalığına.
Cennet tabiatının en güzel bahçelerinde,
Dostlarıma güzel sofralar açabilseydim,
Mutluluğu! gözlerimizde görebilseydik,
Annelerin sevgi dolu bakışları gözükseydi dört bir yandan,
Babaların güzel kokusu sarsaydı duygularımızı,sinseydi bedenimize,
Ve güneş doğsaydı ufuğun derinliklerinden,
Kuşların cıvıltısı yankılansaydı kulaklarımızda,
Annelerin ağıtları tarih olsaydı.
Ve sevdiğimin gözleri belirseydi aklımda,
Tek nefesle okyanusları dolaşabilseydim,
Bedenimi yağmurlara bırakabilseydim,
Ansızın haykırabilseydim dağlara.
Hiçbir acı yakmasaydı yüreğimizi; ateş gibi,
Ve sevdiklerimizle ebediyete gitseydik.
Sevginin ve dostluğun tohumlarını ekseydik toprağa,
Acının,kederin ve zulmün nesli tükenseydi,
Ve o zaman aklım hayallerle birleşseydi,
Benliğim toprakla buluşsaydı.
Hayallerimle gömülseydi karanlık odaya,
Ve zaman o güzellikte dursaydı.