Özlemi aradım yüzünde
Göremedim.
Sonra baktım ki
Sararmış bir yapraktaydı özlem
Kurumuş, gazel olmuş
Sarılara bürünürken.
Özlemi aradım gözlerinde
Seçemedim.
Sonra baktım ki
Bir salkım üzümdeydi özlem
Mosmor, tatlı ve dolgun
Esriyip şaraba dönerken.
Özlemi aradım sözlerinde
Duyamadım.
Sonra baktım ki
Gökler çatırdıyor özleminden
Gözyaşları yağmur olmuş
Toprağına kavuşurken.
Anladım ki sevdalım
Biterken doğuşmuş özlem,
Yüreğin sevgiyle kalsın
Ama hiç özleme sen.
03.11.2016
Nevzat ErkolKayıt Tarihi : 3.11.2016 12:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Erkol](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/03/ozlem-ezgisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!