yürüyorum...
daracık sokaklar cıkıyor önüme
korkmadan gecıyorum sessizce
her evden bir çığlık sesi
sanki kulagımda yankılanıyor
etraf zifiri karanlık
ben artık gülleri de sevmıyorum
onlar gerçekse anlamlı
sevda şiirlerine de az kaldı küsmelerim
onlar deger bilmeli sayılmalı
Sen papatyalarımı atma diye susuyorum
Gözünden düşmeyeyim
Yüreğinde kalayım diye
Davam ol devam ol erim ol diye
Diye diye susuyorum işte
Sus dedin tamam diye diye
Ben seni böyle kabul ettim
Sonu ne olursa olsun
İster bana gel ister git benden
Bilirim ki yüreğin bende
Beden olmasa da olur
Ben seni böyle kabul ettim
Yarınım sen dünüm yok benim
Zaman bizden yana akışı yine benim
Bu eller bu gözler al hep senin
Gel de gelmezse ayaklarım namerdim
Heyecan yürekte bedendeki az gelir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!