Özlem Bogner Şiirleri - Şair Özlem Bogner

Hoşgeldin ey aşık, aşıklar hanına
Dertle yüklü bu handa konakla biraz,
Anlat halini, görünüşün perişan
Belli;
Aşkı aramış ve bulmuşsun,
Kaybetmiş ve hala çok seviyorsun.

Bedenin yanımda olmasada
Benliğim yalnız senin
Hayat yollarımızı ayırsada
Düşüncelerim yalnız sana

Sen ne yıllarda,ne mevsimlerde

Bilemezsin nasıl beklerim seni,
Her gece nasıl özlerim bilemezsin...
Her sensiz dakikaya kahır okurum,
Sensizken nasıl yaşarım bilemezsin...

Bilemezsin beni nasıl sorgular hasretin,

Yıllar aktı gitti ömrümden
Hatıralar kaldı artık
Hasretle geçen senelerden
Eski bir resim kaldı kenarı yırtık
Ak düşen saçlarım tel tel
Sana adanmış bütün günler,geceler

geri dönseydin,
gözlerim dalıp dalıp gitmezdi ufuklara
hasretin prangaları bağlamazdı beni paslı tellerle
ölümcül sevgiler taşımazdım gönlümde
hem böyle hasret şarkılarına adamazdım kendimi belkide

Beni aşkınla o kadar yaktın ki,
Şimdi küllerimde bile sen varsın...

Asla,
Yürüdüğümüz yollardan
Geçebilirsin bir daha,

Sevmeyeceğim desende
En büyük yeminleri etsende
Aşka tövbe diye düşünsende
Sevmeye mecbursun

Gözlerini düşünüp yanmaya

Masmavi İstanbul; herkesin içinde yaşamayı hayal ettiği güzellikler şehri.Öyle bir yer ki İstanbul; bir yanda Karadeniz uzanır,bir yanda Marmara,bir sevgiliyi kucaklar gibi sarar onu...
Geçmiş zamanların rüzgarını vurur yüzümüze eski İstanbul yalıları...
Kimbilir ne çok anıyı taşıyorlar içlerinde...
Kimbilir ne beyler,ne hanımlar geçmiştir odalarından, her yerine İstanbul sinmiştir.
Sultanahmet,Kapalıçarşı,Taksim,Sarayburnu,Bebek bir uçtan diğer uca apayrı bir hayattır.Sokakları hep doludur; her yerde tanıdık yüzler, gülümseyen özler,selam veren diller görürsünüz.
Gün batımı,insanın içinde yepyeni bir haz uyandırır.

Ne sen sor aşkı bana,
Ne de ben anlatayım.
Ne sen sar sıkıca beni,
Ne de ben kollarımı açayım.
Ne sen gel de bana,
Ne de ben sana koşayım.

Sana neler borçluyum bilsen
Görüyorum farkında değilsin sen
Ve söyleyince de inanma
Hatta gül,
Gül istersen ama
Uzaklara bakmanın boşluğunu