Özlem Bir Gölge gibi düşüyor

özlem bir gölge gibi düşüyor cümlelerime
(kafiyeli & akıcı versiyon)

özlem bir gölge gibi düşüyor cümlelerime,
susuyorum, birikenler ağarır içlerime.
bir adın geçse uzak bir söylemde,
kalbim titriyor, dalıyorum düşlerime.

geceler serin, ama ben daha soğuk,
gülüşün uzakta, içim paramparça, donuk.
zaman geçiyor, sensiz her gün buruk,
bir resmin kaldı, solmuş, solgun, suskun, uykusuzlukta boğuk.

yollar uzun, sen ise hep başka yerde,
bir yanım bekliyor hâlâ o eski perde.
çay soğur, söz biter, sitem girer derde,
yazdığım her şiir, senin izini sürer perde perde.

bir şarkı başlıyor, eski bir nakaratla,
kalbim çırpınır, adını anar fısıltıyla.
gözlerin gelir aklıma, ah o bakışla,
içimde bir yara açılır her hatırayla.

kalem elimde, ama ellerin yok,
senli satırlarda bile içim bomboş, soluk.
birlikte kurduğumuz cümleler hep kırık,
ne çok şey eksik, ne çok şey donuk...

özlem... bir gölge gibi yine çöktü geceye,
suskun bir aşk kaldı, dökülmez heceye.
sen gelsen de geç kaldın bu yüreğe,
ben yazdım seni… ama silindin sessizce.