Özlem Bayram Şiirleri - Şair Özlem Bayram

Yeni güne uyanamasak ta birlikte,
Günü paylaşabilmek seninle.
Paramız olmasa ve acıksak,
Bir simidi, bir ekmeği, bir zeytini,
Paylaşmak seninle.
Havadaki oksijeni,

Yağmur yağıyor düşlerime...
Ya sel alırsa?
Ya bilinmeze sürüklenirse hayallerim?
Ya umut kapıları kapanırsa yüzüme?
Ya sende tutulup yağmura gidersen?
O gitmelerden bir daha dönmezsen?

Bir başına kaldığımda, dalıp giderim
–di’li geçmiş zamanlı anılara
Sonra,
gözümden bir iki damla yaş süzülür
Olur olmadık
Seni düşünürüm,

Dostumdun sen,
Adına şiirler yazdığım.
Aşkımdın sen...
Geceleri uykusuz kaldığım.
Sırdaşımdın sen,
Seni sana anlattığım.

Yüreğim elimde yol boyu yürüyorum, Rastlarsam bir dilenciye vereceğim.
Ama önce anlatacağım
Yüreğimin öyküsünü.
Bir zamanlar oda dilenirdi diyeceğim.
Para değil sevgi istemişti yüreğim.
Paradan daha değerli, zor elde edilen...

Gel desem gelir misin bana?
Gelince,
Gitmemecesine kalır mısın benimle?
Kalbini aralayıp alır mısın beni içeriye?
Sever misin beni de?
Aramızda ki yollar yıpratamaz

Yitik umutlarım var deyip,
Kendini bırakma,
Doğmamış umudunu yitirmedin ki...
Bu günün işini yarına bırakma
Yarın iş yapabileceğin bellimidir ki?

Onca hasrete sonunda,
Büyük bir sevgiyle kavuşacaktık yine.
Resmine bakıp ağlıyorum sen yokken,
Sensiz şehrin, sessiz gecelerinde.
Kimi başımı gömüyorum
Mektupların arasına,

Yanıldın!

Gözlerin doldu. Ne oldu?
Karşında sevmeyi bilen insan mı var?
Yoksa sevmeyi bilmediğin,
Bu duyguyu yaşadığın,

Ahmet! Onun adı Ahmet. Bir köyün öksüz çocuğu. Kendinden ve pirinçten başka kimsesi yok. Pirinç; köpeği.
Henüz 18’ine yeni girmiş. Bir de sevdiği var sevildiğini bilmeden. İçten içe sevmiş onu Ahmet kendini bildi bileli. Ama şimdi biraz dertli. Evleniyormuş sevdiği...
Alev! Adı Alev. Ahmet’in sevdiği. Çocuk sayılacak yaşta daha 14. Ne anlar evlilikten, daha evcilik çağındayken. Onu alacak adamın 2. Eşi olacakmış. Kuma Alev. Bir başlık parasına, birkaç koyuna tav olmuş babası. “daha iyisi can sağlığı”
Ahmet balık tutar her gün. alır sabahtan kendi elleriyle yaptığı oltasını ve gider göl kıyısına.
Yine öyle bir gün. farkı göl kenarında ağlayan Alev. Elinde oyuncak bebeği. Ahmet’in konuşması olur şey mi? Alev bu Alev. Hem sevdiği hem de yarı evli...
-Neyin var Alev?