Özlem Şiiri - Yaşar Karaman

Gizemli rüyalardan sonra başlayan sabah
İçinden çıkılmaz düşüncelerim
Sanki anılarımda bir sisten duvar.

Sabah serinliğinde bir bahçedeyim
Tanıdık ağaçlar, ıslanmış otlar
Bir kuyu başındayım, karanlık, derin
Bu sular, aynı sular.

Sisler içinde bir ev, kapısı açık
Gıcırdayan merdiven, bu ses aşina
Solgun bir kilim, kenarı yırtık
Zamanın kokusu sinmiş sofaya.

Usulca bir kapıyı aralıyorum
Dantel perde, ceviz sandık, hepsi gün görmüş
Anneme sesleniyorum, cevap vermiyor
Babam gibi o da ölmüş.