Özlem Şiiri - Dündar Erkul

Bizim de bir yuvamız olacak
Belki bir gün
Belki bir yaz
Boyası deniz mavisi gözlerinden
Panjurları martı kanadından bembeyaz
Sarmaşık gülleri kokan balkonumuzdan
El ele verip ikimiz bakacağız
Oynayan çocuklarımıza bahçemizde
Ve yaşamın bize sunduğu
Beraberliğimizin sevinci içimizde
Başımızın üstüne talih kuşuna benzer
Konarken gerçekleşen umutlar
Mutluluğumuza gölge etmeyecek asla
Hüsran yüklü o kara bulutlar
Ayrılık nedir bilmeyeceğiz
Düşmeyeceğiz birbirimize eller yüzünden
Ağlayıp gözyaşımızı silmeyeceğiz
Nasibimizi almayacağız hüzünden
Çalmayacak kapımızı korkular
Uyanmayacağız sabahları
Hasretle gamla
Sadece gözlerimizin bakışlarında
Dudaklarımızın ateşinde eriyeceğiz
Damla damla
Beklerken beni penceremizde
Dört mevsim emsali
Çiçeklerle döneceğim sana akşamları
Dolduracağım kucağını gök kuşağı misali
En güzel yıllarını verecek hayat ikimize
Biz koşacağız geleceğe doğru
Arkadan çocuklarımız yetişecek bize
Sonra torunlarımızı alacağız kucağımıza
Güle oynaya yaşayacağız beraberce
Ecel denen ateş düşmeden ocağımıza