Özlem Şiiri - Bayram Gökmen

Ağlıyorum,bilmiyorsun.
Gel demiyorum,hiç gitmiyorsun.
Ben buradayım,
Bir garip diyardayım.
Varlığın yaşamak,
Yokluğunda dardayım.
Özleme diyorsun,
Özlediğimi nerden biliyorsun.
Ben özlemiyorum desem de
Demek ki sen özlüyorsun.
Çocukluğunu kim özlemez ki;
Karpuz kabuğu arabalar,
Biri kum damımı yıksa
Ben sussam gözlerim ağlar.
Çelik çomak at çakalım,
Arkam önüm sobe.
Ayaklamam üşütmezdi ayaklarımı.
Nasıl unuturum söyle bakalım?
Mazı toplardık da Karakselerde,
Yavaş çerçini yolunu gözlerdik.
İki üç kuruş ederdi bisküvi lokum,
Mutluluğun adı kıstırmaydı ellerde.
Azatlıdan bir türkü çağırırdık da tütüncü kızlara,
Konak’a sesimiz varır mıydı bilmem.
Andık tepesine yaklaşmak yasaktı bizlere,
Bal Mahmut’u taşlamak akıl karımıydı bilmem.
Kaç kuş yuvası bulduysak dallarda,
Mutluluğumuz olur yılanlardan korurduk.
Sürüler katar katar yollarda,
Civcivler çıkınca mutlu olurduk.
Çınarlı Pınar serinletirdi yürekleri.
Taşlardan yaptığımız eğrenlerde,
Kurbağalardan öğrendik yüzmeleri.
Gönlün Ahacı suyuna daldığı senelerde.
Ak düve Goryaran'dan çıkınca,
Çaydanlık köze konurdu hemen,
Ak saçlarıyla belirirdi babam.
Üzerinde kepenek hem de keçeden,
Gurbetin kapımızı çaldığı yıllar,
Düşündükçe ağlardım inceden inceden.
Gülizar ninemi hatırlarım hayal meyal,
Masallardan örme bir yüzü vardı.
Tereyağlı ekmekle diz çökünce önüne,
Minik yüreğimi masallar sarardı.
Akşamları ilikmenimizin şavkı,
Mangalda köz köz ısınırda yürek.
Bir yüzük oyunu tutturduk mu hemen.
Destengül isteddim sayardık.
Kısa dalgada türküler geçidi vardı.
Türkülerle oynar türkülerle yatardık.
Minik yüreğimizden türküler geçerdi.
Koskocaman bir dünya saklıydı.
Yıllar çizgi çizgi alnımda şimdi.
Mazim bir deniz ben bir kıyı,
Çocukluğum şimdi gözlerimde perde perde.
Avutuyor gönlümü yanan yüreğimi,
Yalnızlığı koynuma aldığım gecelerde...