Özlem 9 Şiiri - Yılmaz Köksal

Karışık duygular içindeyim,ne yağıyor ne yanıyor.
Belki meltemin de mehtap olmak, belki kalbinin en güzel yerinde öylece kalmak,belki de birlikte olamadığımız o günler adına oturup beraberce ağlamak.Herşeyi unutup kimse yokmuş gibi gözlerine bakmayı özledim...

Kayboluyorum! bu döngü,bu girdap beni içine çekiyor
Bir kafesteyim, çığlık çığlığa. Kendimi ; yeterince ışık vermeyen bir mumla arıyorum. Başka bir umarım kalmadığından gülüyorum. Beraber kahkahalarımızı özledim.

Sonsuzadek yanlız kalmayı düşünüyorum.Mavi düşlerim,mavi umutlarım şimdi koyu gıri.Belki yarın insana acısını özleten bir gerçeklikle yüzyüze kalacağım.Olmayanım,gelmeyenim, bitiremediğim... Özledim seni..