Özlem Şiiri - İlhami Güneyler

Seni özledim yine,
İki kala sevgililer gününe.
Kendimi gömüp karanlığa! ,
Mahkûm ediyorum geceye,
Karanlık ve sessizlikte,
Sırf seninle olabileyim diye.
Sessizliği bozan, tik tak,
Zamanın sesi sadece,
Zamanın durmasını istediğimizde,
Çok dinlerdik bu sesi seninle,
Sarmaş dolaş, o an!
Donsun diye!
Dualarla, saatlerce...
Şimdi ne yapıyorsundur kim bilir,
Belki derin uykudasın,
Belkide;
Sazını almış eline,
Türküsünü çağırıyorsundur sevginin...
Ben duyayım diye,
Yanık sesinle,
Dört duvarın.
Arkasından demir parmaklıkların...
Ötesine
Çok düşündüm çok,
Bırakıp seni,
Yeni birini bulayım diye,
Sırf inat yaşadığım,
Sevdiğim,
Sen istiyorsun diye,
Senin yatağını paylaşmadığım,
Gündelikler oldu sadece.
Aşk’ı da, sevgiyide,
Seninle mahkûm ettim yüreğimde!
Takvimlerdeki son karalamaya,
Tahliye gününe kadar sevdiğim...

(12.02.08, 03:25)